In mijn archief vond ik onlangs een artikel van Dr. J. L. Pauwels over “De schrijfwijze van “Belgisch-Kongo”. Er werd aangeraden “Kongo” te schrijven met een “K”. Ik wist toen nog niet dat het Nederlands ondertussen een “C” voorschreef.
Ik beschikte toen ook niet over het jaar van uitgifte van de tekst en de plaats van verschijning.
Ondertussen ontdekte ik een andere tekst, van Dr. K. Catteeuw, verschenen op de website “www.ikhebeenvraag.be” op 26 januari 2022, met het verhaal dat “Congo” nu met een “C” geschreven wordt, ook in het Nederlands. De promotor bij zijn doctoraatsthesis, Professor Marc Depaepe, kon mij zijn mailadres bezorgen.
Interessant genoeg dus om op mijn site te plaatsen. Vooral dat Dr. Catteeuw ontdekt had dat het artikel van Dr. Pauwels verschenen was in het tijdschrift “Kongo-Overzee” (uitgegeven door De Sikkel voor de Koloniale Hogeschool in Antwerpen) jaargang XII-XIII (1946-47).
Hier volgen de twee teksten:
De spelling van “Belgisch-Kongo”
door Dr. J. L. Pauwels (Leuven), 1946-47.
Antwoord op de vraag op de site www.ikhebeenvraag.be”: “Is het “Congo” of “Kongo”?
Door D. K. Catteeuw, (Leuven), 26 januari 2022).
Een kleine opmerking. Ik bezit een “Grammaire et Exercices: LINGALA“, par R. van Everbroeck (missionnaire de Scheut), 205 pp, volgens Google van 1958.
Dr. Pauwels vermeldt al dat “de Kongolese talen opgetekende plaatsnamen met “k” gespeld worden, niet met “c”! Bv Kabalo, Kasai, Kwamoet, Kongolo, enz.”
IK kan dit alleen maar bevestigen: in de beperkte woordenlijst van mijn Spraakkunst begint geen enkel woord met “C”. Maar met “K” drie volle bladzijden met dubbele kolommen.
Waarom zijn we naar “C” overgegaan?